حَدَّثَنَا قُتَيْبَةُ بْنُ سَعِيدٍ، حَدَّثَنَا جَرِيرٌ، عَنِ الأَعْمَشِ، عَنْ إِبْرَاهِيمَ، عَنْ عَلْقَمَةَ، عَنْ عَبْدِ اللَّهِ ـ رضى الله عنه ـ قَالَ لَمَّا نَزَلَتْ هَذِهِ الآيَةُ {الَّذِينَ آمَنُوا وَلَمْ يَلْبِسُوا إِيمَانَهُمْ بِظُلْمٍ} شَقَّ ذَلِكَ عَلَى أَصْحَابِ رَسُولِ اللَّهِ صلى الله عليه وسلم وَقَالُوا أَيُّنَا لَمْ يَلْبِسْ إِيمَانَهُ بِظُلْمٍ فَقَالَ رَسُولُ اللَّهِ صلى الله عليه وسلم " إِنَّهُ لَيْسَ بِذَاكَ، أَلاَ تَسْمَعُ إِلَى قَوْلِ لُقْمَانَ لاِبْنِهِ {إِنَّ الشِّرْكَ لَظُلْمٌ عَظِيمٌ}"
Terjemahan
Diriwayatkan oleh Abdullah
Ketika diturunkan: "Mereka itulah orang-orang yang beriman dan tidak mencampuradukkan iman mereka dengan kezaliman." (6.82) Para sahabat Rasulullah ( ﷺ ) merasa sangat berat, sehingga mereka berkata, "Siapakah di antara kita yang tidak mencampuradukkan imannya dengan kezaliman?" Rasulullah ( ﷺ ) bersabda, "Ayat itu tidak dimaksudkan seperti itu. Tidakkah kamu dengar pernyataan Luqman kepada anaknya: "Sesungguhnya mempersekutukan Allah adalah suatu kezaliman yang besar." (31.13)